Zo Ma Kota - książeczki dla dzieci: lutego 2019

My Very Twinkly Fairy

lutego 28, 2019

Autor	Andrea Pinnington
Ilustracje	Claire Chrystall
Wydawnictwo	Ladybird
Cena	7.99£
Rodzaj	Dźwiękowa
Wiek	2+

Ja wiem jak to wygląda: jakbyśmy obrabowały księgarnię wróżek, ale to tylko Ciotka się wyspecjalizowała.

Jak zapewne już wiecie, wróżki są bardzo zajęte, swoimi ważnymi zadaniami, np. budzeniem kwiatów, aby rozkwitły, na wszelki wypadek autor Wam o tym przypomni. Dalej musicie zdecydować jaką wróżką chcecie być: taką od kwiatów, od opieki nad zwierzętami, od gwiazd, od spełniania życzeń, czy od malowania tęczy. Kolejny krok do zostania wróżką to decyzja czy będzie mieszkać w muchomorku, skorupce po orzechu, starym bucie, na chmurce, czy może jednak kwiatku. Następny element, to pieczenie ciasteczek (nie wiem skąd wróżki mają mikser planetarny…) i musimy wybrać to na które mamy ochotę. Na następnej stronie wróżki bawią się w chowanego, a Wy musicie zdecydować z jaką wróżką chcecie się zaprzyjaźnić: Księżniczką, Tancerką, Śnieżną Wróżką, Wróżką Zębuszką czy Matką Chrzestną. Na ostatnich stronach odbywa się bal wróżek, a Wy musicie się wystroić na niego.

Grafika jest prosta, z rodzaju innych książeczek wydawnictwa (Pirat Pete, księżniczka Polly). Na lewych stronach jest przedstawiona scenka, na prawych pięć przedmiotów do wyboru. O mały włos zapomniałabym napisać, że oczywiście, jak przystało na wydawnictwo, znajdziecie w niej biedronki do odnalezienia, ciekawostką jest to, że są one troszkę inne niż w innych książkach, jednak nie wiem czy zostały zmienione na stałe czy na potrzeby książki. Czcionka jest duża i większa, nie jest to standardowy krój, więc jest też ciekawa. Przycisk dźwiękowy jest duży, solidnie zamocowany, nie za głośny oraz z możliwością wymiany baterii, co oznacza, że jest idealny.

Powiem szczerze, że nie udało mi się napisać tego jednym ciągiem, bo Zo przychodziła i musiałyśmy koniecznie poczytać. Dowiedziałam się w ciągu pół godziny wielokrotnie, że „to moja ksiązecka, o wlóżkach takich pięknych, wies?”, więc uważam, że mam dość spore podstawy do napisania, że Zo ją bardzo lubi.

Mi się ona też podoba, jest trochę inna niż poprzednie książki z tej tematyki, jest też – ex aequo – na pierwszym miejscu z wróżkami od Usborn’a w ilości czasu poświęconego jednorazowo wróżkom. Podoba mi się przejrzysta grafika i rymowane teksty.

Inne w serii:

My Very Happy Princess, My Very Noisy Digger, My Very Twirly Ballerina, My Very Jolly Pirate, My Very Brave Firefighter

BIS

Niezapominajek

lutego 26, 2019

Autor	Michael Broad
Ilustracje	Michael Broad
Wydawnictwo	BIS
Cena	27,90 PLN
Rodzaj	Normalna
Wiek	Brak danych

Przez równinę idzie właśnie stado słoni, niestety słoniątko nie ma już siły iść dalej. Jego mama tłumaczy mu, że trzeba iść, ponieważ za chwilę spadnie deszcz, a zaraz po tym jak przestanie padać wyrosną niebieskie niezapominajki. To takie specjalne kwiatki, które pomagają słonikom pamiętać o tym, że nie należy oddalać się od stada, oraz o tym, że mama bardzo je kocha. Niedługo później słonik Monty zapomniał, o ostrzeżeniu mamy i zobaczywszy coś niebieskiego w trawie odłączył się od stada. Słonik od razu zdecydował, że odda niebieską „niezapominajkę” mamusi, ale nigdzie jej nie było. Po drodze Monty spotkał flamingi, surykatki oraz termity. Wszystkie rozmowy wyglądały podobnie: słonik mówi, że o czymś zapomniał, zwierzęta mówią, że nie miał się oddalać, Monty nie rozumie, zwierzęta przypominają o deszczu i pytają czy słonik jest w stanie poradzić sobie sam, ale i tego Monty nie wie, bo nie pamięta. W końcu deszcz rozpadał się na dobre. Monty siedział w deszczu patrzył jak „niezapominajka” (niebieskie, pęknięte wiaderko) napełnia się wodą i przypomniał sobie słowa mamy: „Nigdy nie zapomnij, jak bardzo cię kocham”. To dało mu siłę, aby iść dalej. Nie wiedział dokąd idzie, znalazł drzewa, w których się schronił, tam, też usłyszał głos nawołującej go mamusi. Mama płakała, wszędzie go szukała, Monty oddał jej „niezapominajkę”, bardzo się ucieszyła, a następnego dnia cała równina była niebieska od chrupiących, niebieskich kwiatuszków, które pozwalają słonikom pamiętać. Od tego dnia słonik już zawsze pamiętał, aby nie oddalać się od stada, oraz o tym jak mama bardzo go kocha.

Grafika jest cudowna! Ma różne ciekawe faktury: słoń namalowany jest tak, że chce się dotknąć i sprawdzić czy nie jest skórzasty. Na niebie pięknie przenikają się kolory, a niezapominajki wyglądają jakby ktoś przykleił „żywe” kwiaty do kartki. Czcionka jest spora, a dodatkowo niektóre ważne słowa są powiększone.

Zo uwielbia Montiego, szkoda, że nie możecie jej posłuchać jak komentuje zagubienie słonika. Mnie szczególnie bawi: „gupiutki Monty, pseciez to wiadelko jest. Nie kwiatek”. Jest to też jedna z dłuższych książek, którą słucha - przytulona do mnie - od deski do deski.

Tym sposobem jedyne co mi pozostaje, to polecić Wam tę książkę. Przez to, że jest fajną opowieścią o miłości dziecięco – matczynej. Do tego ma świetną grafikę, ładną czcionkę, a moje dziecko wciąga z butami.

Książkę podejrzycie na stronie wydawnictwa (klik).

Sensoryczne

Are you there little elephant?

lutego 24, 2019

Czu Czu

Zwierzątka

lutego 22, 2019

Magnetyczna

Magnetic Dressing Up Fairies

lutego 20, 2019

DEBIT

Opowieści leśnego echa

lutego 18, 2019

Autor	Zofia Siewak-Sojka
Ilustracje	Mauro Monaldini
Wydawnictwo	Debit
Cena	17,50 PLN
Rodzaj	Normalan
Wiek	Brak danych

Dzisiaj mam Wam do przedstawienia książkę wydaną w 1998 roku. Powody są dwa: można ją nadal kupić „z drugiej ręki” (bądź wypożyczyć) oraz to, że książka jest wspaniała.

Znajdziecie w niej cztery opowieści o zwierzętach: o szopie praczu (zagubienie), o rudym lisku (szuka przygód), małym jelonku (nudzi się) i myszkach (zbierają zapasy na zimę). Opowieści są tak zbudowane, że dziecko poznaje całą gamę zwierząt, np. szop Praś się gubi, a wrócić do domu pomagają mu zimorodek, bóbr, borsuk. W lesie spotyka mrówki, dziki, żaby, innych mieszkańców lasu. Dowiaduje się, że muchomorów jeść nie wolno, mimo, że kuszą swoim kolorem, że lis może zapolować na niego, że najgorszym zwierzęciem jest człowiek, bo morduje bez potrzeby i dlaczego mówi się o kimś, że jest żółtodziobem. A to nawet nie wierzchołek tej góry informacji jakie chce nam przedstawić autorka.

Całość jest pięknie ilustrowana w powtarzalny sposób: tekst znajduje się na lewej stronie, a obrazki na prawej. Ilustracje przypominają trochę obrazy: są kolorowe, naturalne, mają w sobie miękkość i szepty lasu.

Zo jeszcze nie docenia tej książki. To znaczy, że chętnie jej posłucha przed snem jeśli ją wybiorę, ale raczej nie przyniesie jej sama z siebie do poczytania, czy pobawienia w ciągu dnia.

To kolejna bajka po Krzyśku więc ja mam do niej sentyment. Jednak uważam, że jest naprawdę bardzo pięknie ilustrowana i świetnie napisana. Jak ją czytam to mam wrażenie, że sama znajduję się w ciemnym lesie pełnym szmerów i dźwięku łamanych gałązek. Podoba mi się też jej wartość edukacyjna, a ona jest ogromna. Nie mówiąc już o wielkim szacunku do przyrody, który bije od tej książki, niemal z każdej strony.

Hunters Entertainment

The ABC’s of D&D

lutego 16, 2019

Arkady

Bajki wszech czasów

lutego 14, 2019

Redaktor	Małgorzata Jendryczko
Ilustracje	Roberto Molino
Wydawnictwo	Arkady
Cena	25,00 PLN
Rodzaj	Normalna
Wiek	Brak danych

Już po raz kolejny sięgam po zbiór klasycznych baśni. Tym razem nie są to „najpiękniejsze”, ani „z całego świata”. Tym razem to bajki wszech czasów… W związku z tym w zbiorze znajdziecie opowiadania następujących autorów: Perrault’a (Tomcio Paluch, Kopciuszek, Kot w butach, Czerwony Kapturek) Hansa Christiana Andersena (Ołowiany żołnierzyk, Dziewczynka z zapałkami, Brzydkie kaczątko) i Grimmów (Królewna Śnieżka). Każda bajka zaczyna się od tytułu i autora. Na kolejnych stronach przedstawieni zostają jej bohaterowie. Dalej znaduje się treść bajki.

Moi drodzy. Widziałam nie jedną dziecięcą książeczkę i nie jedną w niej grafikę. Obrazki, tła, czcionki, etc. To najpiękniejsza książka dziecięca jaką czytałam. Początkowo byłam sceptycznie nastawiona, bo okładka nie zachęca i na pewno nie zapowiada cudów jakie się w niej kryją… Otóż, moi drodzy, ilustrator inspirował się dziełami Pietera Bruegla. Kropka. Uważam, że nic więcej nie muszę Wam mówić.

Zo nie bawi się książką, ale czyta ją ze mną i co najważniejsze zauważa mnogość detali i je komentuje. Wiadomo, ma dwa i pół roku, więc nie widzi ani inspiracji grafika, ani każdej kropki, jednak dostrzega naprawdę dużo.

Jest to moja ukochana książka w jej biblioteczce, bo cieszy mnie to co widzę, podobają mi się sceny zbiorowe, ubiory postaci oraz pomieszczenia w których się znajdują. Bajki to te same bajki co zwykle, bez przesadnej korekty i złagodzenia (siostry kopciuszka nie obcinają sobie palców, żeby zmieścić się w pantofelek, ale Kapturek ma WINO w koszyczku, a myśliwy zabija wilka i rozpruwa mu brzuch). Polecam! Nie tylko dla fanów Bruegla...

Książkę mimo, że nasza jest po wujku Zojki (wyd. 2006), można znaleźć na stronie wydawnictwa (wyd. 2015). (klik)

Obserwatorzy

Zo Ma Kota - książeczki dla dzieci

My Very Twinkly Fairy

Niezapominajek

Are you there little elephant?

Zwierzątka

Magnetic Dressing Up Fairies

Opowieści leśnego echa

The ABC’s of D&D

Bajki wszech czasów

O Nas

Tematyka

Rodzaj

Wydawnictwa

Najnowsze posty

Archiwum

Najczęściej czytane

Polub nas na facebooku

Autor	Sam Taplin
Ilustracje	Emily Dove
Wydawnictwo	Usborne
Cena	5.99£
Rodzaj	Sensoryczna
Wiek	Brak danych

Autor	Ivan Van Norman
Ilustracje	Caleb Cleveland
Wydawnictwo	Hunters Entertainment
Cena	$14.99 U.S.
Rodzaj	normalna
Wiek	Brak danych