Niezapominajek
lutego 26, 2019
|
Autor
|
Michael Broad
|
|
Ilustracje
|
Michael Broad
|
|
Wydawnictwo
|
BIS
|
|
Cena
|
27,90 PLN
|
|
Rodzaj
|
Normalna
|
|
Wiek
|
Brak danych
|
Przez
równinę idzie właśnie stado słoni, niestety słoniątko nie ma już siły iść
dalej. Jego mama tłumaczy mu, że trzeba
iść, ponieważ za chwilę spadnie deszcz, a zaraz po tym jak przestanie
padać wyrosną niebieskie niezapominajki. To takie specjalne kwiatki, które pomagają
słonikom pamiętać o tym, że nie należy oddalać się od stada, oraz o tym, że
mama bardzo je kocha. Niedługo później słonik Monty zapomniał, o ostrzeżeniu
mamy i zobaczywszy coś niebieskiego w trawie odłączył się od stada. Słonik od
razu zdecydował, że odda niebieską „niezapominajkę” mamusi, ale nigdzie jej nie
było. Po drodze Monty spotkał flamingi, surykatki oraz termity. Wszystkie
rozmowy wyglądały podobnie: słonik mówi, że o czymś zapomniał, zwierzęta mówią,
że nie miał się oddalać, Monty nie rozumie, zwierzęta przypominają o deszczu i
pytają czy słonik jest w stanie poradzić sobie sam, ale i tego Monty nie wie,
bo nie pamięta. W końcu deszcz rozpadał się na dobre. Monty siedział w deszczu
patrzył jak „niezapominajka” (niebieskie, pęknięte wiaderko) napełnia się wodą
i przypomniał sobie słowa mamy: „Nigdy nie zapomnij, jak bardzo cię kocham”. To
dało mu siłę, aby iść dalej. Nie wiedział dokąd idzie, znalazł drzewa, w
których się schronił, tam, też usłyszał głos nawołującej go mamusi. Mama
płakała, wszędzie go szukała, Monty oddał jej „niezapominajkę”, bardzo się
ucieszyła, a następnego dnia cała równina była niebieska od chrupiących,
niebieskich kwiatuszków, które pozwalają słonikom pamiętać. Od tego dnia słonik
już zawsze pamiętał, aby nie oddalać się od stada, oraz o tym jak mama bardzo
go kocha.
Grafika
jest cudowna! Ma różne ciekawe faktury: słoń namalowany jest tak, że chce się
dotknąć i sprawdzić czy nie jest skórzasty. Na niebie pięknie przenikają się
kolory, a niezapominajki wyglądają jakby ktoś przykleił „żywe” kwiaty do
kartki. Czcionka jest spora, a dodatkowo niektóre ważne słowa są powiększone.
Zo
uwielbia Montiego, szkoda, że nie możecie jej posłuchać jak komentuje
zagubienie słonika. Mnie szczególnie bawi: „gupiutki Monty, pseciez to wiadelko
jest. Nie kwiatek”. Jest to też jedna z dłuższych książek, którą słucha - przytulona
do mnie - od deski do deski.
Tym
sposobem jedyne co mi pozostaje, to polecić Wam tę książkę. Przez to, że jest
fajną opowieścią o miłości dziecięco – matczynej. Do tego ma świetną grafikę,
ładną czcionkę, a moje dziecko wciąga z butami.
0 komentarze