The Gruffalo
października 25, 2018
Autor
|
Julia Donaldson
|
Ilustracje
|
Axel Sheffler
|
Wydawnictwo
|
Macmillan
|
Cena
|
12.99£
|
Rodzaj
|
Dźwiękowa
|
Wiek
|
Brak danych
|
Mała
myszka idzie przez las, niestety wpada na lisa, który chce ją zjeść na lunch.
Mysz wykręca się mówiąc, że jest umówiona na lunch z Gruffalo, który ma wielkie
kły, straszne pazury i zębiska, a jego ulubionym daniem jest pieczony lis. Lis
w podskokach ucieka do nory, a mysz śmieje się z niego, że jest głupiutki i nie
wie, że ktoś taki jak Gruffalo nie istnieje. Następnie myszkę zaczepia sowa,
która proponuje jej herbatkę, tym razem mysz również wykręca się spotkaniem z
Gruffalo, jednak opowiada sowie, że ma on guzowate kolana, obrócone palce i
trujące brodawki na nosie, a jego ulubionym daniem są lody z sowy. Tak więc
sowa ucieka, a mysz się nabija z jej łatwowierności. Kolejnym zwierzęciem,
które chce pożreć mysz jest wąż, jemu też mysz sprzedaje ściemę o Gruffalo,
mówiąc, że ma pomarańczowe oczy, czarny jęzor i fioletowe kolce na plecach, a
jego ulubionym daniem jest wąż. Wąż ucieka, a mysz idzie w dalszą wędrówkę. Aż
tu nagle… Wpada na stwora, którym straszył inne zwierzęta! To prawdziwy
Gruffalo, ze wszystkimi atrybutami, które wymyśliła mysz! Z tym, że… jego ulubione
danie to mysz na kanapce! Ale jak wiecie mysz, od początku nie była w ciemnie
bita i powiedziała, że jest najgroźniejszym zwierzęciem w tym lesie i to
udowodni. Mysz wróciła z Gruffalo tą samą trasą, którą szła poprzednio. I wąż i
sowa i lis uciekli w popłochu, przed Gruffalo oczywiście, ale on o tym nie
wiedział, więc mysz wmówiła mu, że boją się właśnie jej, a jej ulubionym daniem
jest Gruffalo pod kruszonką, w związku z tym Gruffalo uciekł gdzie pieprz
rośnie, a mysz znalazła orzeszka, a orzeszek był smaczny…
Grafika
jest cudowna, to taka grafika, która krzyczy jestem bajką, taką z prawdziwego
zdarzenia, taką, która spodoba się każdemu dziecku. Bardzo kolorowa, bardzo
tajemnicza i jeszcze bardziej naszpikowana szczegółami. Czcionka jest bardzo
ładna, w treść książki są wplecione symbole z panelu dźwiękowego, wciśnięte w
odpowiednim momencie tworzą wspaniały klimat. Panel dźwiękowy przymocowany jest
do ostatniej strony, bardzo solidny i duży, jednak aby uruchomić dźwięk trzeba trafić
dokładnie w jego środek.
Zoja
tłucze tę książkę od dawna, ogląda myszkę, próbuje opowiadać o co chodzi. Mało
kto wie też, że jak mówi Glafalo, to, ma to sens: bardzo ją to frustruje. Panel
dźwiękowy ciężko jej wciskać, ale to robi, jak nie udaje jej się to zbyt długo,
to męczy nas.
Książka
„kupiła” mnie od razu. Ma piękną grafikę i świetną fabułę, wszystko dźwięcznie
się rymuje. Tu minusik, za to, ze przy tłumaczeniu traci, ale w takim razie
staramy się nie tłumaczyć. Jeśli ktoś z Was się na to upiera, to widziałam, że książka
ukazała się w polskim wydawnictwie Ene Due Rabe – tam na pewno jakiś sprytny
Pan przetłumaczył to lepiej niż zrobi to mama w locie. Dodatkowo książkę trzeba
czytać wspólnie, bo ma miękkie stronnice, co na pewno Zo by wykorzystała, gdyby
została z nią sam na sam… Tak czy inaczej: polecamy! Książkę i po polsku i po angielsku znajdziecie w większych księgarniach.
Inne
w kolekcji:
The
Gruffalo’s child
0 komentarze